In 1928 werd op initiatief van de toenmalige voorzitter Donners deelgenomen aan het Internationale Concours te Tilburg. Bekroond en gelauwerd kwam St. Caecilia uit het strijdperk: 1e prijs, 1e afdeling met lof, Ere-prijs voor het hoogst aantal punten Afdeling Fanfares en de Directeursprijs. In 1931 werd in Zeist alles nog eens dunnetjes over gedaan. Zo behaalde St. Caecilia in de fanfare-klasse naast de 1e prijs afd. Uitmuntendheid met lof, de Ere-prijs en de 1e prijs in de ere-wedstijd, tevens beslag te leggen op de Directeursprijs en de door H.M. Koningin Wilhelmina ter beschikking gestelde medaille voor het maximum aantal punten van het gehele concours.

In 1939 op 2e pinksterdag 29 mei werd in Haarlem deelgenomen aan een concours, waarbij van alle deelnemende corpsen het hoogste aantal punten werd behaald ( uitkomend in de superiere afdeling ). In het blad Musica werd vol lof en met ontzag geschreven over dit concours, waar met het verplichte werk: “De Pacificatie van Gent” en het keuzewerk: “Le Roi de Lahore” een eerste prijs met 444 punten en felicitatie van de jury werd behaald.

Tijdens de tweede wereldoorlog werden de muziekverenigingen gedwongen zich aan te sluiten bij de “Kulturkammer”. De zich “Koninklijk” voelende fanfare weigerde, hetgeen tot gevolg had, dat de vereniging opgeheven werd, het archief door de Duitsers geplunderd werd de instrumenten ingeleverd moesten worden en dat niets aan het bestaan van de fanfare mocht herinneren. De muzikanten zochten alle oude instrumenten op en kwakten deze in een hoek van cafe Kicken, het repetitielokaal in die tijd, waar de inlevering moest plaatsvinden. De goede instrumenten verdwenen naar hooizolders,schuren, varkensstallen en naar andere plaatsen, waar de bezetter ze niet kon vinden. Een instrument werd zelfs verstopt in de “bedkoetsj” van oma Snackers te Hegge. In het geheim werd gerepeteerd, zodat op 18 sept. 1944 met het nog aanwezige materiaal meteen gestart kon worden met de repetities in de bakkerij van Henri Kicken.

Op 7 feb. 1954 werd bij gelegenheid van het 25-jarige ambtsjubileum van burgemeester Kruyen het predikaat “Koninklijk” uitgereikt. H.M. de Koningin verleende dit eervolle predikaat als erkenning van de verdiensten van de vereniging in de Limburgse muziekwereld. ( Het predikaat “Koninklijk” kan als regel slechts een vereniging in een bepaalde gemeente krijgen.)

Een bestuurscrisis zorgde in 1956 ervoor dat een aantal bestuursleden en enkele muzikanten die voorheen een enorme staat van dienst bij de vereniging hadden opgebouwd, zich genoodzaakt zagen uit de fanfare te treden. Dankzij het toetreden van Frits Maas, Mei Meufels ( secretaris-peningmeester ) en Hoeber Hermens als nieuwe voorzitter werd de vereniging overeind gehouden.

Directeur Henri Henssen komt op 24 jan. 1964 te overlijden zijn zoon Piet, die al jarenlang als sopranist aan de vereniging verbonden was, volgde hem op. Na 55 jaar lidmaatschap waarvan 40 als directeur, is hij de man, waaraan de fanfare al haar grote successen, haar muzikale bloei en haar uitstekende positie binnen de Limburgse muziekwereld te danken heeft.

Na een jaar van problemen werd in 1965 door toedoen van Gerrit Gerritsen een drumband in het leven geroepen.Tot dan toe kende de fanfare slechts een of hooguit drie tamboers nl. Jan Tilmans, Frits Maas en Karl Janssen. Het was koninginnedag 1966 toen voor het eerst met tromgeroffel van een 15 tal -in rode sweaters gestoken- fiere tamboertjes, allemaal in de leeftijd van 9-13 jaar, werd uitgetrokken. De jongens groeiden op, haalden de nodige prijzen, werden ouder, kregen “iets aan de arm” en lieten de drumband voor het was. Ondanks de inspanning van Karl Janssen lukte het niet meer zo’n groep, die het klappen van de zweep kende, bijeen te krijgen.

Met 305,5 punten kwam St. caecilia in 1976 terug van een concours te Heksenberg. Uitzending naar de landskampioenschappen te Etten-Leur volgde en met 317,5 punten prolongeerde Puth zijn titel als “Vice-Meister”.

Het jubofeest bestaande uit een 7 daags feest ter gelegenheid van huldiging van een zestal jubilarissen en de toewijzing van een bondsconcours, wordt in 1981 door de fanfare georganiseerd. Dit zou een van de laatste bondsconcoursen zijn welke in een tent georganiseerd zouden worden. De organisatie van dit feest kan prima genoemd worden. In het maandblad St. Caecilia, een uitgave van de Katholieke Federatie van Muziekbonden in Nederland, werd met de loftrompet gezwaaid over dit feest en aan andere verenigingen tot voorbeeld gesteld.

In 1987 droeg Piet Henssen zijn dirigeerstok over aan Frenk Rouschop uit St.Geertruid. In 1988 namen wij deel aan een internationale concertwedstrijd te Heist op den Berg. Onder leiding van de nieuwe dirigent werden 553 punten behaald; goed voor een eerste prijs met onderscheiding. In 1990 werd het geheel dunnetjes overgedaan resulterend in 528 punten. Deelname aan de superieure afdeling aan het Bondsconcours te Sittard. Resultaat 326,5 punten zijnde een eerste prijs met lof der jury.

In 1992 kregen wij met de benoeming en installatie van oud-dorpsgenoot Drs. G.H.J. Ruijters een nieuwe beschermheer.

In 1994 behaalde het korps wederom in de superieure afdeling op het bondsconcours van de Limburgse bond van muziekgezeldschappen in Weert een eeste prijs met lof der jury nu met 328 punten.

De kroon op ons werk is ongetwijfeld de formidabele score van 351,5 punten op het 13e Wereld Muziek Concours in Kerkrade op 19 juli 1997. Deze prijs waarmee wij ons wereldkampioen in de superieure afdeling mogen noemen, is met sierlijke letters bijgeschreven in het Gouden Boek van de gemeente Schinnen.Op 17 januari 1998 behaalden wij met 338 punten het felbegeerde landskampioenschap in de superieure afdeling te Venlo. De voorgaande successen werden alle behaald onder leiding van de eminente dirigent Frenk Rouschop.